«Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι).

 Εντίθ Πιάφ (Édith Piaf)

Γαλλίδα τραγουδίστρια, ίσως η πιο σημαντική παρουσία στη γαλλική σκηνή των βαριετέ,
που το πραγματικό της όνομα ήταν Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν (Édith Giovanna Gassion),
γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου 1915 και έφυγε στις 11 Οκτωβρίου 1963.
Εγραψε και ερμήνευσε άπειρα τραγούδια, αλλά το "La vie en rose" (1946) και το "Non, je ne regrette rien" (1960),
εκτόξευσαν τη φήμη της παγκοσμίως, ενώ την κατέστησαν την πιο δημοφιλή τραγουδίστρια της Γαλλίας.

Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ
(Anita Maillard), ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa.
Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωή της τα έζησε κοντά στη μητρική της γιαγιά αφού η μητέρα της
λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της την εγκατέλειψε.
Το 1917 ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti, την πήγε στη δική του μητέρα,
η οποία ζούσε στο Μπερνέ (Bernay) της Νορμανδίας και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής.
Το 1919 η Εντίθ αρρωσταίνει από κάποια πάθηση στον εγκέφαλο και τυφλώνεται.
Μετά από δύο χρόνια όμως θεραπεύεται χωρίς τη βοήθεια γιατρού και η όρασή της επανέρχεται.

Ήταν εφτά χρονών, όταν ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο και γυρνά μαζί του όλη τη Γαλλία.
Αν και ο πατέρας της ήθελε να την κάνει ακροβάτη, γρήγορα κατάλαβε πως η κόρη του είχε
"όλο το ταλέντο στο λαιμό και καθόλου στο κορμί"
όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος.
 

Στα 15, έχοντας ανακαλύψει τη θαυμάσια φωνή της, εγκατέλειψε τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, τραγουδώντας στους δρόμους.
Στα 17, συναντά τον Λουί Ντυπόν (Louis Dupont), ζουν μαζί και φέρνουν στη ζωή ένα κοριτσάκι, για να το χάσουν δυο χρόνια αργότερα από από μηνιγγίτιδα.
Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ, όπου και γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ (Louis Leplée), διευθυντή ενός κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία.
Μαγεμένος από τη φωνή της υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει «Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι).
Το 1935 κυκλοφορεί ο πρώτος της δίσκος, αλλά λίγο αργότερα ο μέντοράς της Λεπλέ δολοφονείται και η ίδια κατηγορείται
πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμάλωτους πολέμου.

Γύρω στα 23 της είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρνάει την πρώτη της ταινία που θριαμβεύει.
Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους.
Στα 30 της ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του.
Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, που στην αρχή περνά αδιάφορη,ενώ στη συνέχεια και
καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της γράφει περίπου 80 τραγούδια.

Στη Νέα Υόρκη, ερωτεύεται τον βασιλιά του μπόξ, Μερσέλ Σερντάν και ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντζα της εποχής,αλλά ο ξαφνικός θάνατος του
σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, βυθίζει την Πιάφ σε κατάθλιψη.
Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία εθίζεται.
Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Ζακ Πιλ, στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ της συνοδεύεται
στο πιάνο από τον νεαρό τότε Ζιλμπέρ Μπεκό. Εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, μα οι ουσίες την έχουν καταβάλει.
Παρ’ όλα αυτά κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις.

Τα επόμενα 2 χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μέχρι το 1955, που μαθαίνει
πως θα τραγουδήσει στο θέατρο Ολυμπιά και με αφάνταστη ενέργεια δίνει μια εξαιρετική παράσταση.
Χωρίζουν με τον Πιλ το 1956. Με μεγάλο ζήλο κάνει άλλη μια περιοδεία στην Αμερική και είναι πια μια διεθνής σταρ. Το 1958 ζει
μια ακόμα έντονη σχέση δίπλα στον νεότερο τραγουδιστή και συνθέτη Ζωρζ Μουστακί, ο οποίος το 1959 συνθέτει γι αυτήν το τραγούδι Milord που κυκλοφόρησε το 1960 και λίγο αργότερα γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Σ' ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του '50, καταρρέει επάνω στην πίστα και η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος.
Η Πιάφ δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευόμενη όμως από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη
για τους πόνους.
Το 1960, τραγουδά με επιτυχία το «Non, Je Ne Regrette Rien» (Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα) του Σαρλ Ντυμόν και συνεχίζει να θριαμβεύει
τραγουδώντας, παρότι συχνά τρεκλίζει και παραπατά στη σκηνή. Το καλοκαίρι του 1961, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα,
τον Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά, που τον βαπτίζει "Τεό Σαγαπό" και τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962
(στα 46 της εκείνη και 26 εκείνος). Εκείνο το καλοκαίρι παίρνει επίσης το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros για το σύνολο της καριέρας της.

Η Πιάφ κι ο Τεό Σαγαπό

Η Εντίθ Πιάφ σβήνει στις 11 Οκτωβρίου του 1963, μόλις στα 48 της χρόνια στο Plascassier, κοντά στο Grasse από κίρρωση.
Ο σύζυγός της μεταφέρει την ίδια μέρα του θανάτου της τη σορό της
στη «δική της πόλη», το Παρίσι. Ο τάφος της βρίσκεται στο παρισινό κοιμητήριο Περ Λασέζ.
Στο Παρίσι υπάρχει επίσης ένα μουσείο με το όνομά της (Musée Edith Piaf), στο οποίο μπορεί κανείς να δει διάφορα προσωπικά αντικείμενα της καλλιτέχνιδας,
όπως ένα από τα φορέματά της και την συλλογή από πορσελάνες της.

Musée Edith Piaf

Το 2006 ο Ολιβιέ Νταάν (Olivier Dahan) γυρίζει τη ζωή της Γαλλίδας τραγουδίστριας σε ταινία με τίτλο "La Môme" (το νεαρό κορίτσι).
Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο»,47 χρόνια μετά το θάνατό της ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος την γνώριζε προσωπικά,
συνέγραψε και ανέβασε μια μουσική παράσταση με τίτλο "Edith Piaf, Une Vie en Rose et Noir" (Εντίθ Πιαφ, μια ζωή σε ροζ και μαύρο), η οποία
στη παγκόσμια περιοδεία της ήρθε και στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το 2010 και 2011 αντίστοιχα.

Στις 17 Δεκεμβρίου 2008,στον οίκο «Π. Βέργος» δημοπρατήθηκε μια ερωτική επιστολή που φέρει την υπογραφή της και δείχνει ότι η Γαλλίδα ερμηνεύτρια
ήταν διατεθειμένη να τα παρατήσει όλα
για να βρίσκεται κοντά στον Δημήτρη Χορν. Στο θέμα έδωσε μεγάλη δημοσιότητα και ο βρετανικός Τύπος.Ο Δημήτρης Χορν λέγεται ότι είχε συναντήσει
την Πιαφ μετά την sold-out εμφάνισή της στο θέατρο Κοτοπούλη, στην Αθήνα.Τα αισθήματά της
για τον Δημήτρη Χορν φαίνεται πως έμειναν χωρίς ανταπόκριση.

Πληροφορίες: wikipedia
εφημ Καθημερινη